Controleren is goed maar vertrouwen is beter..........

Vertrouwen is goed maar controleren is beter is een van de vele historische uitspraken die de zeer bekende Brabantse wijsgeer, Peter G, ooit deed in zijn leven. Deze iets te ruim in zijn zowel lichamelijke als financiële vel zittende vakantiehuisjespooier spreekt deze legendarische woorden dagelijks uit als hij zich wezenloos loopt te controleren op een van zijn vakantieparken. Het gerucht gaat dat hij onlangs nog heeft gecontroleerd of de kleur van het stiksel van zijn lederen bekleding van van zijn nieuw aangeschafte Rolls Royce wel zou gaan passen bij de kleur van zijn lievelingssokken die hij dinsdag aan wilde trekken. Ik, Lucas Bolceboos, kan dit niet ontkennen noch bevestigen.

Controle en vertrouwen is ook een rode draad bij onze brommerende vrienden. Direct na het wakker worden springt de controlemodus van Arjan in DEFCON 1. Na een grondige controle of alle elektronische equipment, die de brommervrienden meedragen op hun geenvakantie, wel voldoende zijn opgeladen worden de brommers klaar gemaakt voor de komende dag. Hoe verschillend is het te zien hoe Arjan en Richard dit aanpakken. Zodra de contactsleutel in de brommer van Arjan is gestoken ontwaakt deze met het oplichten van alle contolelampjes die de brommer rijk is. Een zee van oogverblindend licht straalt de uit cockpit die je bij het te lang turen lasogen zou kunnen bezorgen. Dit vergezeld door een salvo aan geluidjes en piepjes. De brommer is zijn interne systemen aan het checken voordat hij het sein "veilig" kan afgeven. Ondertussen controleert Arjan of zijn brommerpak, laarzen, colletje en handschoenen goed gesloten zitten en het zorgvuldig achterop gebonden brommertasje nog steeds goed vast zit. Pas hierna wordt de brommer gestart en kan de gecontroleerde rit beginnen.

Hoe anders is dit bij Richard. Richard vertrouwt erop dat alles en iedereen zijn ding doet waarvan hij verwacht het te zullen doen. Dus geen controlerende cockpitlampjes of oorverdovende piepjes maar gewoon een fikse druk op de rode knop en het volste vertrouwen hebben dat de brommer doet wat hij moet doen, namelijk starten. Ondertussen vertrouwd Richard er blindelings op dat zijn helmvizier keurig is schoongemaakt en zijn intercomsetje volgeladen gemonteerd en gecontroleerd door Arjan aan zijn helm. Klaar voor gebruik.

Dat dit gecontroleerde vertrouwen een goede combinatie is bij onze brommervrienden bewijzen ze jaar na jaar op hun avonturen. Alleen is er dit jaar een kink in de kabel gekomen. Het enige waar Arjan zijn controle los kon laten en zijn vertrouwen kon aanroepen heeft een knauw gekregen. Kort voor de geenvakantie heeft hij namelijk nieuwe, en volgens de testen de beste banden die er te koop zijn om zijn brommerwielen laten monteren. Deze banden zouden volgens de controletesten, het asfalt opvreten en zichzelf vastklauwen aan het wegdek zodat hellingshoeken van de brommer in de bochten tot ver over de, natuurlijk mogelijk gezien, grens van 50 graden, mogelijk zou maken. Dit zou normaal gezien ook mogelijk zijn geweest als niet door de Spaanse of Engelse apen stelselmatig glijmiddel in de bochten zou zijn gesmeerd. Het ongecontroleerd wegglijden van de achterband van de brommer van Arjan heeft het vertrouwen van hem helaas niet doen vergroten en heeft hem genoodzaakt de rit gecontroleerd voort te zetten.

Vertrouwen is er natuurlijk ook in voldoende mate. Neem nu de Spaanse menukaarten in het mooie Andalusië.  Niks Engelse of Duitse vertalingen, gewoon Spaans. Het wijzen met je vinger naar een gerecht is vaak het enige wat rest want inhoudelijke vragen stellen over de menukaart is veelal onmogelijk door de taalbarriere. Maar altijd komt het goed, het vertrouwen van Arjan in Richard dat deze er altijd voor weet te zorgen dat er iets eetbaars en lekkers uit de keuken komt is groot. Maar soms is er geen kaart en besluit de dienstdoende camarero zelf wat er op tafel komt te staan. Zo ook in het prachtige Granada alwaar er bij de levering van de eerste biertjes kleine gefrituurde visjes werden geserveerd. Met verschrikte ogen keek Arjan toe hoe Richard het eerste visje met huid en schubben verorberde en dit afsloot met een luide "hmmmmm, heerlijk". Aarzelend maar vertrouwend op Richard nam Arjan ook een visje. Bij het 2e biertje waten de visje vissen geworden die onze beide vrienden vanaff het bord lagen aan te kijken. Ook deze beide vissen werden, zij het met enige scepsis bij Arjan, genuttigd. Toen het derde biertje kwam werd het helemaal spannend. Een bord vol inktvisjes lagen klaar om te worden gegeten maar dit bleek een brug te ver voor Arjan. Nadat het inktvisjes was doorgekauwd riep Arjan "ik wil gewoon m'n ouwe vertrouwde blokje kaas en m'n stukje leverworst".  Het vierde biertje is nooit besteld want deze bleek te worden geserveerd met een stukje gecastreerde zeehond ........

Lucas Bolceboos, uw vertrouwde reporter tegen wil en dank....