The Haunted House...............

Wie nu wie wakker heeft geflatuleerd deze morgen zal altijd een raadsel blijven maar dat de dag zo, net als alle voorgaande dagen, zo is gestart is een feit. Het bewijs hiervoor is namelijk nog urenlang blijven hangen in de hotelkamer. Arm kamermeisje!

Onze brommerhelden ontwaakten in het 180 kamers tellende maar slechts door 2 gasten bewoonde "hotel from hell". Urenlang kan je door dit "Haunted House" dolen zonder iemand of iets tegen te komen of te horen. 
De kamers zijn op zich oké op het 10 cm lange doucheslangetje na waardoor het douchen een ware uitdaging is. "Als jij nu in de badkuip gaat staan Ries dan spuit ik je nat" bood Arjan zijn brommervriend uit pure, onvoorwaardelijke liefde aan.
De onmetelijk grote eetzaal, waar menig 'van der Valk' jaloers op zou zijn, was al net zo leeg en verlaten. "De enig levende ziel die beiden de vorige avond waren tegengekomen had toch echt gezegd dat hier het ontbijt zou worden geserveerd?" 
Ergens achteruit de hoek klonk een zacht gestommel. Met samengeknepen billen liepen onze 'helden' richting het geluid. Een petit lieftallig meisje kwam plots vanuit een deuropening lopen en schrok zich, net als onze helden, het leplazerus. 
Dit lieftallige meisje was gedoemd het ontbijt te verzorgen maar bleek een zeer vroege dropout van de hotelschool te zijn. Ze was er toch achter gekomen dat het hotelvak niets echt wat voor haar was. Zoveel was haar wel duidelijk geworden om 11.00 uur op haar eerste schooldag. Maar wat dan? Als je in Le Grand Bornand bent geboren heb je echter 2 keuzes. Of je gaat werken in een van de spookhotels of je gaat werken in een van de spookhotels. Meer smaken zijn er niet.
Enfin, Het ontbijt werd zo goed en zo kwaad als mogelijk geserveerd, althans leek het verdacht veel meer op een soort van 'eendjes voeren'. Kleine korstjes oud brood werden schichtig richting onze vrienden geworpen. Door eerst een slok van de goedbedoelde koffie te nemen en dan een korstje brood was het, na enig oefenen, mogelijk dit mengsel door te slikken. Met wat voorstellingsvermogen zou je de koffieprut als beleg kunnen zien. 
"Wat is kaas in het Frans, Ries?" vroeg Arjan aan zijn hevig kauwende vriend. "Fromage, Ar!" Was het antwoord. Na 2 minuten bracht het petit meisje een kom ter grote van een metselkuip vol met kwark. "S'il vous plait, votre fromage" klonk het zachtjes. 
Bon appetit!.....

432 kilometer hadden ze te gaan vandaag. Bij een gemiddelde snelheid van zo'n 40 km/uur goed voor ongeveer 11 uur brommeren. Tel daar 2 uur tanken, lunch en koffie drinken bij op dan kom je op 13 uur.  Vertrek je om 09.00 uur dan is het 22.00 uur als 'The Haunted House' weer bereikt is. Als een enorme berg keek Richard er tegenop. Arjan keek verrukt naar de enorme berg. 
Urenlang slingeren door de Franse, Zwitserse en Italiaanse Alpen eiste uiteindelijk toch zijn tol. Na 200 kilometer te hebben gereden en met nog 232 kilometer te gaan en laat in de middag scheidden de wegen van onze brommerhelden. Arjan vervolgde onvermoeibaar de geplande route terwijl Richard met tranen van geluk de normaliter door hem anders zo gehate snelweg nam. Deze snelweg eiste overigens  'en passant' ook nog even €32,- tol. Maar het boeide hem niks. Hij wilde eraf, hij was klaar. Hij verlangende naar het doucheslangetje, naar koffieprut, naar de ijzige stilte van de hotelgangen, naar de spookachtige geluiden vanuit het kleine kamertje van de eetzaal, kortom...... naar z'n bed in 'The Haunted House'.

En Arjan? Hij draaide onverstoorbaar zijn bochtjes in de bergen ver weg in Italië, ver weg van zijn gebroken brommervriend..............

En ik? Lucas Bolceboos, uw meerazende reporter? Ik versla terwijl Arjan de bergen verslaat en Richard verslagen is.
Tot morgen.......

Lucas, uw meerazende reporter, Bolceboos