Hoogst op de apenrots.........

Gibraltar, een vrij waardeloos stuk apenrots met de grootte van ongeveer Arjan z'n achtertuin gelegen in de straat van Gibraltar en al eeuwenlang in handen van een Engelse aap. Ooit is het, in de 17e eeuw, een paar dagen in Nederlandsche apenhanden geweest maar daar waren de Engelse apen het niet mee eens en veroverden het terug. Ook de Spaanse apen vonden het niet oké dat er een Engelse aap bovenop hun apenrots zat en hebben gedurende de afgelopen eeuwen diverse malen geprobeerd deze eraf te jagen. Telkens zonder succes. Vanuit Afrika werden zelfs in vorige eeuw, in het geheim, spionageapen binnengesmokkeld en deze berberapen zitten nog altijd op de rots. Welliswaar een stuk lager als de grote Engelse aap bovenop zijn rots, maar toch.

Onze brommervrienden hadden vandaag deze apenrots op de route staan. Althans Richard wilde dit fenomeen eens gadeslaan terwijl het Arjan werkelijk de rozen boeide welke aap er het hoogst op de rots zat. Belangrijker is natuurlijk te weten wie het hoogst op de brommerrots zit. En dat is, al jarenlang, natuurlijk Arjan zelf, volgens Arjan.

Terwijl de hete spaanse zon, of het zou natuurlijk ook de Engelse zon geweest kunnen zijn, het zweet met straaltjes uit de helmen liet stromen stonden onze brommervrienden in de file voor de grens van Spanje en Engeland. Auto voor auto, tergend langzaam kropen ze richting de douane. Er stonden 2 apendouaniers NAAST elkaar met te praten en deden hun plicht. Het controleren van paspoorten. Pas bij het dicht benaderen van de beide apendouaniers viel het onze vrienden op dat de ene een Spaanse apendouanier was en de andere een Engelse apendouanier. "Passaporte por favor" klonk het vriendelijk uit de mond van de Spaanse apendouanier toen Richard deze gad bereikt. "Uno momento por favor" antwoordde Richard vriendelijk terug omdat het laten zien van een paspoort op een brommer een heel ritueel vereist dat met uiterste precisie uitgevoerd moet worden om geen ongelukken te krijgen. Remmen en tot stilstand komen, beide voetjes aan de grond En oppassen voor grindjes, brommer in z'n vrije versnelling, brommer uitzetten, handschoenen uit, linker jaszak openen en zoeken naar paspoort, linker jaszak sluiten, rechter jaszak openen en paspoort pakken, paspoort overhandigen aan Spaanse douaneaap, wachten tot hij hem opent, helm afzetten want Spaanse douaneaap kan je foto niet checken, paspoort terug nemen, in rechterzak terug stoppen, handschoenen aan, brommer starten, in 1e versnelling zetten, "HOLD ON MISTER, PASSPORT PLEASE,  klinkt het uit de mond van de Engelse douaneaap die naast de Spaanse douaneaap staat. Brommer weer in vrije versnelling zetten, brommer uit zetten, handschoenen uitdoen, linker jaszak openen en weer sluiten, rechter jaszak openen en paspoort overhandigen etc etc........ Ik, Lucas Bolceboos, wil nog zeggen door de intercom dat ze niets moeten zeggen maar het was te laat. "Are you f....g serious? Klinkt het uit de helm van Richard tegen de Engelse douaneaap. Helaas spreekt hij Engels.

Na bijna een uur zijn ze de grens gepasseerd en rijden ze de apenrots op. 2 minuten later hebben ze hem rond gereden en in die tijd zelfs een fotoreportage geschoten. "PASSPORT Please" PASSAPORTE por favor"............

En net als de oververhitte brommer van Arjan zijn hete adem recht zijn lederen kruis inblaast en de kroonjuwelen opwarmt tot onverantwoord hoge temperaturen mogen de honderden paardenkrachten los worden gelaten. Weg van de apenrots, ver weg van de apentrots. Wie er nu het hoogst op de apenrots zit is onze beide brommervrienden niet duidelijk geworden en boeit hun werkelijk de rozen maar een ding is zeker. De rest van de dag zal bestaan uit het proberen vast te stellen wie er bovenop de brommerrots mag gaan zitten..........

Uw apen(t)rotse reporter, Lucas Bolceboos...............