Kijken als een aap in een roestig horloge...........

Iedere schrijver kent het fenomeen wel en het wordt alom gevreesd. De meesten zijn er ook wel eens mee geconfronteerd en hopen het nooit meer mee te maken. De nachtmerrie van iedere schrijver of reporter. Ja, zelfs uw eigen meereizende reporter, Lucas Bolceboos, is hier ooit slachtoffer van geworden.
Waar ik het over heb? Een WRITERSBLOCK of zoals het in het Nederlands heet, een schrijversblock.
Een writersblock kenmerkt zich als een tijdelijk onvermogen om tot schrijven te komen. 
Geen inspiratie of in een extreem geval weet de schrijver niet eens meer hoe hij z'n pen moet vasthouden. Het komt uit het niets en verdwijnt na verloop van tijd vanzelf. Hoe lang het duurt is niet te voorspellen. Soms enkele dagen soms maanden to jaren.
Een writersblock is zeer vervelend maar zelden dodelijk.

Sinds gister is er van deze zeer vervelende aandoening een gemuteerde en gevaarlijke variant opgedoken. Deze variant is uiterst zeldzaam en in sommige gevallen dodelijk.

Richard is gister getroffen door een RIJDERSBLOCK of nog specifieker, een brommerrijdersblock. 

De dag begon als iedere dag. Hij was zoals altijd als eerste wakker geworden in het 120 cm brede tweepersoons bed en nadat hij zich uit de stevige armen van Arjan had kunnen bevrijden had hij de ramen geopend om de geur van natte hond uit de kamer te ventileren. Een beetje surfen op het internet en een lieve App gestuurd aan zijn lieve vriendin thuis. Nadat Arjan uit de schijndood was herrezen en de geur van natte hond plaats had gemaakt voor een andere onwelriekende lucht die voortkwam uit zijn 'Dutch Oven' (vertaling: een vroege warme ochtendscheet gelaten onder de dekens), werd het ontbijt genuttigd. De brommerpakken werden aangetrokken en het hotel betaald. Niets duidde op het drama dat zich enkele uren later zou voltrekken.

De brommerrit was nog maar enkele uren oud toen Richard werd getroffen door het brommerrijdersblock. Vanuit het niets begreep hij niets meer van zijn brommer. Wat waren die rare knopjes en hendels die aan zijn stuur zaten? Wat was een stuur eigenlijk? Waar kwam die enorme herrie vandaan? Hoe kan het dat je niet omvalt als je op twee wielen zit? Wat moet ik doen bij die scherpe bocht die in de verte opdoemt?

Richard zat op zijn brommer en keek er naar als een aap in een roestig horloge. 

Maar er was geen andere keus als doorrijden want het gebeurde op een steile helling van 20%! Op een helling is het onmogelijk om te gaan stilstaan. Stilstaan met een brommer op een steile helling is achteruitgang en achteruitgaan met een brommer is niet handig en loopt vrijwel zeker niet goed af.

Bocht na bocht werd doorgeploeterd en de martelgang leek uren te duren. De straaltjes angstzweet liepen van het kale hoofd langs z'n rug naar z'n laarzen. In no time was het brommerpak aan de binnenzijde natter als de regen aan de buitenzijde had kunnen veroorzaken.
De prachtige omgeving ging volledig aan hem voorbij en kon hem ook wel gestolen worden. Het was brommerrijden op leven en dood.

Gelukkig had Arjan het in de gaten en bekommerde zich om zijn brommervriend als een gediplomeerd mantelzorger. Lieve opbeurende woordjes en goede tips klonken uit de headsets. Arjan legde al rijdende uit waar als die gekke knopjes en hendels voor zijn bedoeld en beetje bij beetje begon Richard z'n brommer weer te begrijpen. 

Na een uur was er geen enkel symptoom meer te herkennen van het zo gevreesde brommerrijdersblock en zwierden onze helden van bocht na bocht door de Italiaanse Dolomieten. De zon scheen weer en het Gardameer lonkte in de verte. 

Maar de aap met z'n roestig horloge zit altijd stilletjes achterop de buddyzit.................

Tot morgen

Lucas Bolceboos
Uw apetrotse reporter