Oorverdovende stilte............

Het was stil, oorverdovend stil, de afgelopen dagen op de blog. De vele indrukken hebben zelfs uw reporter stil gekregen. 

Direct na het verlaten van de ruw- en rauwheid van Cortina D'Ampezzo draaiden onze vrienden hun talloze bochten door de Italiaanse Dolomieten richting Oostenrijk. Nu was ik er vrij zeker van dat de route vandaag door de Dolomieten en de Alpen liep maar onderweg heb ik toch nog regelmatig gecheckt of we niet een verkeerde afslag hadden genomen. De hallucinerende werking van de extreme kou zorgde ervoor dat ik er op een gegeven ogenblik zeker van was dat ik overstekende pinguïns en ijsberen zag lopen. 

De route was ver en omdat de sneeuwkettingen om de brommerbanden het onmogelijk maakten om sneller als een 35 km/uur gemiddeld te kunnen rijden was hij ook lang. Dat onze helden na 2,5 uur afzien, inmiddels in hun regenpakken, weer langs het hotel in Cortina D'Ampezzo reden, het hotel waar ze die morgen van waren vertrokken, maakte de rit van die dag niet korter.

Maar...... Alle moeite werd beloond toen na 9 uur brommeren uiteindelijk onze vrienden uiteindelijk het Bob Ross' schilderij plaatsje 'Dienten' binnenreden. U kent de Bob Ross' vast nog wel. Deze inmiddels overleden schilder met enorme bos haar. (Iets waar Arjan inmiddels ook last van begint te krijgen maar dan op zijn kin) van idyllische landschapsgezichten schilderde in 20 minuten een prachtig schilderij van een dorpje of landschap. Het opvallende van zijn schilderijen was dat er nooit mensen of dieren in voorkwamen. Het waren allemaal een soort uitgemoorde spookdorpjes. Nu, zo leek Dienten ook. Ik zeg "leek" want het was Arjan gelukt om de enige 4 levende zielen van Dienten op te sporen en hen zelfs zo ver te krijgen om hun gesloten hotel speciaal voor onze vrienden open te stellen. 

Het hotel was bekend terrein voor Arjan. Hier gaat hij met zijn gezin immers elk jaar heen voor zowel de ski als de zomervakantie. De enorme gastvrijheid van de blonde eigenaresse en haar verdere familie waren als een warme jas. Het gezamenlijke ontbijt aan de keukentafel was van ongekende schoonheid. Onze joggingbroek dragende gastvrouw met kittig staartje was duidelijk niet gewend aan de aanwezigheid van zoveel stoere mannelijkheid  in haar keuken en besloot zich daarom na het ontbijt extra mooi te maken. Helaas is de jaren niet gebruikte föhn tijdens het föhnen geëxplodeerd en veranderde haar sportieve blonde krulkoppie in een aan Prinses Beatrix lijkend kapsel. 

Net op het moment dat de brommers werden gestart werden onze vrienden opgeschrikt door een nieuw indrukwekkend natuurverschijnsel. Een in rood uitgedost schepsel met dito vacht op het hoofd en lopend op sandalen met witte sokken waarde als een geest door het spookachtige Dienten. Zelfs Bob Ross' had dit met al zijn inbeelding niet voor kunnen stellen. 

Tot volgende keer.............