Oud, ouder, oudst..............

Ouder worden, iets magisch maar ook iets waar niemand aan ontkomt. Ben je 10 jaar dan wil je 11 zijn. Ben je 15 dan kijk je reikhalzend uit naar het moment dat je 16 wordt en een brommer mag berijden. 17? Hoop dat ik snel 18 ben, autorijles!

Ouder worden gaat heel lang gepaard met positieve vooruitgang. Je wordt sterker, krachtiger, slimmer, wijzer, mooier, interessanter, verstandiger, intelligenter, financieel onafhankelijker etc. Kortom, heel lang heb je het idee dat je de wereld aankan. Je vreet het leven, kauwt het kaal en spuugt het uit. Niets houdt je tegen.

Zo'n tien jaar geleden leerde ik, Lucas Bolceboos, ze kennen. Toen nog -alleen Arjan en Richard. Twee blakende en krachtige kerels die voor niets en niemand weken. Werken van s'morgens vroeg tot s'avonds laat, stappend en bier drinkend tot s'morgens vroeg, urenlang  squashen zonder pauze.......... Probleemloos. En brommeren?  Urenlang achtereen, dagenlang zonder wanklank, alle ongemakken van het brommeren zonde enige moeite trotserend. Er werd urenlang gesproken in de helm over thuis, over de toekomst, het werk en over de enorme trek in het vele bier dat aan het einde van de dag als beloning voor ze klaar zou staan. Het bier werd genuttigd tot diep in de nacht en na een paar uurtjes zwaar snurken een copieus ontbijt van gebakken eieren met spek bestegen ze lenig weer hun brommers. Probleemloos.......

In tien jaar tijd die ik, Lucas Bolceboos, nu meeraas met de brommervrienden heb ik veel gezien. Mooie dingen en minder mooie dingen maar bovenal het ouder worden. Het ouder worden dat ooit gepaard ging met vooruitgang gaat nu in de andere richting. Werd voorheen de brommer bestegen met een dubbele flikflak gevolgd door een 2-voudige salto met een hele schroef. Nu wordt onder luid gekreun en gesteun het rechterbeen geen centimeter hoger als nodig over het brommerzadel getakeld en wordt onder een verlossend "he he, ik zit" de, na de rit van gister, nog steeds pijnlijke reet in het zadel gedrukt. Klagen dat het pak toch weer strakker zit als gister en dat ze zich "de tandjes zweten" staat in schril contrast tot voorheen. Zonder morren gleden ze destijds in de pakken terwijl ze verrukt uit het raam de opkomende zon verwelkomden. Moeiteloos reden ze hun dagtrips. Soms bijna 500 km per dag om vervolgens tot diep in de nacht te drinken en te filosoferen. 

En nu? De ritten zijn ingekort tot een schamele 300 km en zelfs deze worden stelselmatig voortijdig afgebroken. Er wordt tussentijds gepauzeerd en gelunched met flamkuchen en cola terwijl in vroeger tijden de snicker met red bull ruim voldoende was om weer op krachten te komen. Het " jammer dat de rit alweer over is" heeft plaatsgemaakt voor "he' Ar, we moeten nog 80 kilometer!"

Maar er is hoop! ...... Jochem! Jochem is 10 jaar jonger als Richard. Jochem staat waar ooit Richard en Arjan stonden. Jochem staat aan het begin van zijn glansrijke brommercarriere. Jochem neemt ze mee in zijn slipstream, Jochem motiveert, enthousiasmeert en stimulereerd. Jochem vreet het leven, kauwt het kaal en spuugt het uit. Jochem is hun redding. Jochem is hun mentor,  Jochem is hun Messias. 

Oud, ouder, oudst..................

Lucas Bolceboos, uw meerazende  reporter tegen wil en dank.