umleitung en kontkapjes......

de eerste nacht was anders als alle anderen. Niet in het minst omdat het voor het eerst was dat de Der Arjan en Der Richard niet alleen samen waren. Deze beide Brommerfreunden zijn na al die jaren zo op elkaar ingespeeld en geen ritueel is hen van elkaar onbekend. Ze lezen elkaar op en naast de brommer en in de hotels zijn ze alle schaamte voorbij. Werd bijvoorbeeld in het begin de flatulentie nog wel eens getracht verborgen te houden door de ontluchting in "het geniep" uit te voeren zo laten ze tegenwoordig, zonder enige gene en  onder een luide kreet " kikkers" de opgehoopte gassen ontsnappen. Rituelen waar Der Jochem natuurlijk wel eens van gehoord had maar nooit had kunnen denken dat deze ook daadwerkelijk gebeurden.

Het is natuurljk niet altijd eenvoudig om meteen naadloos intrede te doen binnen een groep mensen die tot op bot op elkaar ingespeeld zijn. Daar is improvisatie, acceptatie, interpretatie, durf en lef voor nodig. Der Jochem beschikt over voorgenoemde eigenschappen in voldoende mate maar het ontbreekt hem nog aan een goed gedoseerde vorm van flatulentie. Om dan toch niet uit de toom te vallen gaat men proberen om het onvoldoende beheersen van deze eigenschap te krampachtig aan te leren. Zo ook Der Jochem. De kramp was al snel geregeld en veroorzaakte stops tijdens het brommeren om te voorkomen dat "kikkers" niet veranderden in "kuiltjes jus".

Ondanks alle inspanningen van onze brommerfreunden kon toch niet voorkomen worden dat Der Jochem al na 1 dag zijn Waterloo vond in die Heimat. Ook een vruchtloze poging om de, in die Heimat, krampachtig verplichte corona mondkapjes niet over de mond te zetten maar aan te trekken (kontkapje) bood geen oplossing en kon niet voorkomen dat Der Jochem zur hause ging.  De wegen scheidde abrupt. 

Terwijl Der Jochem noordwaarts over de eindeloze autobahn trok vertrokken onze beide over gebleven brommerfreunden zuidwaarts. Weens walsend reden de freunden door de zwarte bossen van het zwarte woud. Het leven was goed, was mooi en het weer was subliem. De zorgvuldig ingeladen routes werden feilloos weergegeven in de spiksplinternieuwe navigatiesystemen en de communicatie headsets deden wat ze moesten doen.

echter, na 10 minuten doemde er zich een klein probleem op. "Umleitung" schreeuwde een groot oranje bord. De route werd bruut afgebroken en ze werden gedwongen af te wijken van de zorgvuldig uitgetippelde route. Gelukkig zijn de Duitsers altijd zeer grundlich in het aanbreng en van wegbewijzering en laten niets aan het toeval over. Nou, niet altijd dus. Na 3 kwartier omgereden te hebben en systematisch de borden te hebben gevolgd kwamen de freunden weer exact op dezelfde plek weer uit. De sfeer was top dus dit kon de pret niet drukken. Urenlang brommeren de beide freunden als vanouds er lustig op los, zo nu en dan denkend aan de nieuwbakken gezinsuitbreiding die zo roemloos onderweg naar huis was op dat moment. Het was tegen de klok van 18.00 dat ze het hotel bereikten. Een echt zuid Duits hotel met die Fraulein aan het hoofd en donker eiken meubels. Op de parkeerplaats grote Duitse auto's en een groene Kawasaki. Een groene Kawasaki????? Ja een groene Kawasaki!!!

Het heeft even geduurd voordat beide brommerfreunden aan Jochem uitgelegd kregen dat als je bij het volgen van een "Umleitung" 2 x linksaf slaat je weer op de weg terug bent......

"Fraulein, drie bier bitte............"

Lucas Bolceboos,

uw reporter tegen wil en stank