Het is geen vakantie...........

Na 2 jaar corana waarbij we allen massaal opgehokt waren als legbatterijkippen met vogelgriep had ik, Lucas Bolceboos, nooit meer gedacht ooit nog de edele billen op de bodysit plaats te kunnen nemen.
Op een kleine intermezzo vorig jaar na waarbij onze brommervrienden Jochem, Arjan en Richard nog even een vluchtig bezoek brachten aan die Heimat was het oorverdovend stil.
Tot.... In maart van dit jaar de telefoon weer ging. 
Ola!! Amigo! Is dit Lucas? Spreek ik met Lucas? Klonk het olijk vanaf de andere kant van de lijn. Dos cerveza's por favor! Duidelijk was dat er enige sprake was van genuttigde alcoholische versnaperingen.
Wij, Arjan en Richard, nodigen jou, Lucas Bolceboos, uit om wederom verslag te komen doen van een brommerrit. Maar dit jaar wordt het anders. Het wordt afzien, het wordt hels, het wordt barbaars, het wordt bruut, het wordt alles behalve vakantie.
Dit jaar wordt het ultieme bewijs geleverd dat brommerrijden geen vakantie is.
Door deze boute uitspraken raakte ik toch wel wat benieuwd. 
Voorzichtig en zonder al te enthousiast te doen vroeg ik wat er dan zo anders gaat worden dit jaar.
Het antwoord was kort maar krachtig: Spanje!!!
Spanje??? Daar waren we al eerder!! Stamelde ik.
Ja, Spanje! Andalusie!! Je weet wel, 2500 km van hier!
Met een vriendelijk " thanks but no thanks" gleed mijn duim al richting de rode knop van m'n mobiele telefoon om het gesprek te beindigeen.
Wacht even! Klonk het aan de andere kant van de lijn. Luister even verder.
We gaan het helemaal anders doen dit jaar.
Niks brommers vastbonden op een oude gehuurde en versleten brommertrailer, niks urenlange nachtelijke en dodelijk saaie autoritten over de Duitse autobahn, niks deprimerende km borden met daarom de nog honderden te rijden kilometers.
Niks van dit alles.  Dit jaar gaan we brommerrijden met het vliegtuig.
Weer gleed mijn vinger automatisch naar de rode knop van m'n mobiel na het horen van zoveel onzin.
De brommers gaan op transport naar Malaga en wij vliegen er achteraan! 
Simpel en doelmatig.
Mijn interesse was gewekt en zoals u mij inmiddels wel kent ben ik niet gezegend met enige vorm van ruggengraat dus was ik al snel om. Ik ging mee.

De maanden erna werd er met militaire precisie een plan opgezet.
De ritten werden minitieus uitgeplozen in urenlange en soms nachtelijke sessie, de vliegtickets werden geboekt, de hotels gezooverd op de aanwezigheid van slaapplaatsen voor de brommers, het transport van de geliefde brommers werd vastgelegd en tot in detail doorgesproken. Niets werd aan het toeval overgelaten en alles werd uit de kast getrokken om deze trip zoveel mogelijk op een vakantie te laten lijken. Dit tegen beter weten in want ze wisten dat dit alles zou worden behalve een vakantie.
Om de directe omgeving ook diezelfde indruk te geven werd steevast het woord "vakantie" gemeden. Brommerrit, brommersport , brommerrijden waren termen die wel konden al noemen onze brommervrienden het zelf liever gewoon "werk".
Na maanden voorbereiding was het dan eindelijk zo ver. De brommers gingen op transport. Na een korte rit waarbij de regen onze vrienden tot aan de naad aan toe nat geregend had van ca 200 km kwamen onze vrienden aan bij de transporteur. 
Gewapend met e-mails, bevestigingsmiddelen e-mails, geverifieerd, gecheckt en dubbelgecheckt werd het kantoor vol zelfvertrouwen binnen gelopen.
Een vriendelijke jongen stond hen te woord.

"Goedemiddag heren, wat kan ik voor u doen? Klonk het vriendelijk 
'Wij komen onze brommers brengen coor transport naar Spanje' sprak Richard (nog) rustig.
"Spanje zei u"?
Ja!!!?? Spanje, je weet wel... Waar Sinterklaas vandaan komt.
Waar in Spanje? Madrid?
NEE! Málaga!! Kijk je mail eens na" je hebt ontelbare mails hierover gehad en verstuurd.
"Hadden jullie ons überhaupt wel verwacht.?
"Uhhhhhh, eerlijk? Nee niet echt klonk het tamelijk kalm vanachter de balie."
Spanje zei u? Wanneer moeten ze er dan zijn?
Heeft u geboekt? Met wie heeft u gesproken? Heeft u een mail gehad? 
'VRIJDAG! Klonk het ietwat wanhopig uit de mond vsn Arjan'
"Ohhh, dan al?? Nou dan mogen ze wel snel weg "! klonk het ietwat paniekerig vanuit de mond van de inmiddels wat minder kalme jongen vanachter de balie.
"Zet ze maar bij de eerste deur, dan komt alles goed." 
' zeker weten?' Spraken onze brommervrienden.
Waar is Peter? Jullie collega waarmee ze alles tot in detail
Hadden doorgenomen?
"Peter? Peter wie? " 

"Zal toch wel? Vroeg de jongen zichzelf en iets te hard overhard af.
Vol vertrouwen reden onze vrienden naar de bewuste eerste deur.

Binnen 5 minuten stonden de brommers strak ingebonden op een stalen brommerframe, klaar voor transport.
'Hoe weten jullie nu waar hij heen moet? Sprak Arjan zichtbaar gespannen?
Op de foto knalt de paniek uit de ogen van Arjan.
"Dat weten wij niet klonk het " dat weten ze op kantoor.
Vol ongeloof en in blinde paniek lieten onze vrienden de loods waarin hun trouwe brommertjes hoofdschudden achter zich.

Nog nooit waren de brommers en hun brommervrienden zover uit elkaar gescheiden.
Nog nooit waren ze zo alleen.
De nacht was lang en slapeloos. 

Een ding stond vast.... Dit wordt geen vakantie !!
Maar dat hadden ze al voorspeld.....

Zaterdag gaan onze brommervrienden op geenvakantie en zal ik, Lucas Bolceboos, u wederom gaan voorzien van de geenvakantieverhalen.

Lucas Bolcenoos, uw geenvakantiereporter, tegen wil en dank.......