YABADABADOO..................

Ook ik, Lucas uw meerazende reporter, ben net als Richard en Arjan een kind uit de jaren 60/70. Grootgebracht met o.a. zwart-wit televisie, riedel cola, Ad Visser en Penny de Jager en natuurlijk the Flintstones. Wie kent ze niet?
Bedrock was het plaatsje waar het zich allemaal  afspeelde. Een plaatsje direct uit het stenen tijdperk maar van alle gemakken voorzien.  Een brontosaurus als bus of hijskraan, een stenen krant en natuurlijk de werelberoemde loopauto. Ondanks dat alles van steen, hout was gemaakt en aangedreven door prehistorische wezens deed werkte het allemaal probleemloos. Er ging nagenoeg nooit wat stuk en er dan toch iets het het niet deed was er maar een simpele remedie. Eten geven!

Toen ik vanmorgen door de ruwe Franse Alpen meeraasde met de mannen waande ik me in Bedrock. De bijna prehistorische omgeving van rotsen en oerbossen oerbossen deden mij vermoeden dat Fred, Wilma en z'n kroost ieder moment om de bocht zouden kunnen komen in hun met blote voeten aangedreven flintmobiel. Maar in plaats daarvan klonken er twee ronkende en hypermoderne superbikes door de ongerepte omgeving. Deze benzine slurpende en kilo's CO2 uitbrakende brommers maakten korte metten met de uiterst fragiele flora en faunastand. 
Althans dat deden ze gedurende enige tijd.......

Waar de loopauto van Fred het altijd deed zolang hij maar zijn voeten bewoog zo hield de hightech superbrommer van Arjan het om onbekende redenen voor gezien. 
Na enkele uren voldoende CO2 te hebben uitgebraakt om het zich inmiddels weer  herstellende gat in de ozonlaag weer groter te maken zei de brommer van Arjan: "doe-het-zelf-maar!
Precies in een dorpje waar de politie nog op varkens rijdt, Dodo's nog op het menu staan van de plaatselijke snackbar. Een dorpje rechtstreeks uit de tijd van Barabas waar het bier nog goedkoop en sex nog gewoon vies was. 
WiFi? No way! Telefoon ? Als je hem heel goed richt heb je misschien 1 streepje. Kortom, Een soort Bedrock dus.

De superbrommer van Arjan start niet meer.......wat nu???
Toen de vruchteloze pogingen om een ontvangststreepje op de telefoon te krijgen werden gestaakt en de wanhoop tot ongekende hoogte steeg, ontwaakte er een oergedachte in Richard die er blijkbaar nog altijd diep in zit. "Wat als we de brommer nu eens lopend aanduwen net zoals de flintstones dit deden?"
Het gezicht van Arjan schreef boekdelen? "Wat? Mijn machtige machine? Mijn gepoetste trots? Het verlengstuk van m'n libido? Aanduwen??? No fokking way,!!
Na enkele uren op hem in te hebben gepraat slaagde Richard er in om Arjan zover te krijgen dat hij mee ging in de prehistorische gedachte. In verband met de mogelijkheid dat er door omstanders eventueel foto's gemaakt zouden worden die viraal over het internet kunnen gaan, moest Richard beloven dat dit duwen slechts met de helmen op zou gebeuren. Totale onherkenbaarheid!!

1,2,3 en duwen maar!! 10 meter later gebeurde er iets waar ze in hun stoutste dromen niet meer op hadden gehoopt. Er klonk een brullend geluid dat of van een prehistorische T-Rex of van de brommer van Arjan moest zijn. Het bleek het gelukzaligmakende geluid van 200 pk's te zijn.

Terwijl de zon scheen, de wegen glad als pasgeboren babybilletjes en de omgeving ruw als het prehistorische Bedrock was, klonk er vanuit 2 brommerkelen een luid "YABADABADOO.....................

Tot morgen

Lucas BolcebOos, uw meerazende reporter