Zoek de verschillen............

We beginnen even bij een 9 tal dagen geleden. De oplettende lezer heeft toen een foto in de blog opgemerkt en daar waarschijnlijk bij gedacht; "wat doet die geit hier nu tussen?'.
Kunnen jullie het artikel van vorig jaar nog herinneren waarin ik schreef over de "Evolutie van de mens in z'n achteruit"? Hierin beschreef ik het (aftakelings)proces welke onze vrienden hebben ondergaan tijdens hun reis door de Pyreneën.
Omdat ik het vermoeden had dat dit tijdens deze reis niet veel anders zou gaan heb ik de volgende foto genomen op de 1e dag van de reis.

De eerste foto 2014, 2e foto 2014, 3e foto 2013.
Zoek de verschillen..............................................

De laatste dag van het avondtuur is aangebroken. Een dag eerder als gepland. Tijdens de laaste avond in het plaatsje Friedrichshafen aan de Bodensee besloten onze helden dat de baard van Arjan lang genoeg was en de doorzitplekken van Richard de grens van het toelaatbare hadden overschreden. Ook het feit dat de zorgvuldig uitgezochte hotels waren geselecteerd op het hebben van gescheiden bedden maar dat de beide vrienden nog niet eens meer de moeite namen deze bedden uit elkaar te schuiven, was een teken dat het einde daar was.

Na een fantastische rit door het zuiden van Duitsland en het noorden van Oostenrijk te hebben gemaakt waarbij de grens tot zeker 30x is gepasseerd was het welletjes. Zelfs de als vrouwenborsten zacht glooiende heuvelen en de prachtige, als vrouwenbillen, ronde bochten (ja, als je 9 dagen weg van huis bent gaan de gedachten wel eens afdwalen) konden niet voorkomen dat er een einde aan het avontuur was gekomen.

Maar niet voordat de laatste plaats, Friedrichshafen, was onderworpen aan een grondig onderzoek of werkelijk alle plaatsen rondom de Bodensee naar pis stinken. Nu, niets is minder waar. Dit ogenschijnlijke ingeslapen stadje lijkt in de verste verte niet op de andere Bodensee stadjes waar de gemiddele leeftijd tussen de dood en de schijndood is. Nee, een heerlijk levendig stadje met volle terrassen en mooie jonge mensen die hip tussen de eeuwenoude huizen hun ding doen. Zo belandden onze helden op een klein plein waar een Duitse DJ temidden van cocktailbarretjes en biertafels een feestje hielden. De prachtige rookoven gevuld met kolosale stukken kip, varken en rund was het laatste zetje dat Arjan en Richard nodig hadden om zich in dit feestgedruis te storten. Twee grote bier,  2x Pute mit kartoffelgratin und salat stonden in no-time op de gezellige lange biertafel.

Tijdens het verorberen van deze copuleuze maaltijd viel Arjan's oog op een sensueel dansende blonde dame in het midden van het plein. Deze overduidelijk naar mannen lonkende blonde met, zoals Richard opmerkte, een zelfde oogopslag als Leontien Borsato stond daar ganz allein. Opmerkelijk was dat niemand enige aandacht voor deze wulpse dame had en dat intrigeerde Arjan uitermate.
Het kon dan ook niet uitblijven dat deze dame, net toen Arjan bier aan het halen was, plaats nam op de plek van Arjan aan de biertafel, recht tegenover Richard.
Toen enkele minuten later Arjan zurück kwam bier en haar vriendelijk "gutenabend" wenste, barste deze tot op dat moment zeer correcte en vriendelijke dame uit in een half russiche/duitse tirade waar geen touw aan vast was te knopen. Arjan probeerde nog even in zijn beste duits een gesprek aan te knopen door te vragen naar haar naam en waarom ze zo boos was maar dit resulteerde slechts in nog meer boosheid maar nu geheel gericht tegen Arjan. "Du sollst aufpassen!!! Du sollst richtig aufpassen, sonst........!" Op dat moment opende ze haar handtas en verdween haar hand in haar tas. De blikken van onze vriende zochten elkaar verschrikt op en beiden dachten hetzelfde; Dit wijf is knettergek maar die haalt zo een pistool uit haar tas. Even zo snel als haar hand in haar tas verdween kwam hij weer te voorschijn, leeg.

Op dit moment begrepen onze vrienden waarom deze dame gegeneerd werd......

De laaste dag heb ik Richard en Arjan de opdracht gegeven om aan het einde van de dag hun gedachtes die zij hebben tijdens het brommeren aan mij te vertellen. Richard zijn gedachtes zijn net voetzoekers. Zijn gedachten gaan uit naar thuis, z'n werk, z'n moeder en overleden vader waarbij zelfs een traan uit de helm liep, z'n kinderen, de mooie omgeving en hoe gelukkig hij wel niet was dat hij dit allemaal mocht meemaken. Kortom, mooie, diepe, gelukkige, gevoelige gedachtes.

Op de vraag waar Arjan allemaal aan dacht onstond er een hele lange stilte. Een stilte die uiteindelijk werd onderbroken door deze ene zin: "Ik denk eigenijk alleen maar aan de volgende bocht!"
 

Zaterdag, 7 juni 2014

De brommers werden gestart voor een rit waar beiden enorm tegenop zien maar die noodzakelijk was om hun geliefden thuis nog voor het donker weer in de armen te kunnen sluiten. 10 dagen brommeren was er 1 te lang............. het gemis was te groot..........................

Tot volgend jaar..............................

Lucas Bolceboos, uw reporter.