Bar en (Bolce) boos.......

Al 12 jaar brommeren onze vrienden samen over de vele Europese, gladde en strakke, asfaltwegen. Kilometer na kilometer wordt er verslonden, honderden liters loodvrije maar octaanrijke benzine genuttigd en laten de brommerbanden in elke plat genomen bocht een klein beetje van hun kostbare rubber achter op het wegdek tot deze tot op het de schaamranden versleten zijn en verwisseld worden voor nieuwe nog betere exemplaren. Van plaats na plaats, van mooi, mooier, mooist.

ik, Lucas Bolceboos, uw meerazende reporter tegen wil en dank, raas al evenlang mee en houdt u op de hooge van de avonturen van onze brommervrienden. Brommeren van plaats naar plaats betekent ook dat er geslapen, gegeten en vooral gedronken moet worden in deze plaatsen. Naast het verslaan van deze avonturen ben ik, Lucas Bolceboos, belast met het boeken van de hotels. Een uiterst secuur en tijdrovende taak die niet te licht mag worden opgevat. De lat van hotels van onze brommervrienden ligt tamelijk hoog. Het hotel moet OP de route liggen, bewaakte slaapplaatsen voor de brommers hebben en een extreem goed ontbijt. Dus veel eieren, ham kaas en sloten koffie. Oh ja, minimaal 4 sterren waarvan er maximaal 1 in de spiegel van de badkamer mag zitten en onder de 75 euro per nacht mag kosten. Dankzij urenlange reviews te hebben gelezen op Zoover is het mij tot op heden altijd gelukt een slaapplaats voor zowel onze brommervrienden als voor de brommers te boeken. 

Hotelkamers zijn overigens een fenomeen op zichzelf. Wat is toch het nut van het bidet dat, buiten dat deze moet worden schoongemaakt, veelal wordt aangetroffen in de badkamers? Te laag om op te zitten en het putje te klein voor het doorlaten van de grote boodschap, het kraantje te laag om je haren onder te wassen. Dus blijft er een dure voetenwasplaast over. Douchen in bad, wat elke ochtend door de kamermeisjes steevast wordt ingesmeerd met glijmiddel en het bad maakt tot een spiegelglad oppervlak waar de ijsmeester in het Thialf jaloers op zou zijn, is veelal een avontuur op zich. Het douchen zonder je rug te beken mag dan ook als een uitzonderlijk hoge prestatie worden beschouwt. Een bed is een bed zou je denken maar hoe krijgen de hoteliers het toch altijd weer voor elkaar om voor onze brommervrienden een riant tweepersoons bed van 1 meter 20 klaar te zetten? De kussens zijn vaak niet meer als hoezen waarin lucht is ingeblazen in de hoop dat dit dan blijft zitten of zijn gevuld met, uit de nabije omgeving afkomstige, rotsblokken. De rijkelijk gevulde minibar blijkt in de praktijk compleet leeg te zijn en toch krijgen onze brommervrienden, bij het uitchecken de volgende ochtend, steevast de vraag of ze nog wat uit de minibar hebben gebruikt. De airconditioning circuleert haar warme, met miljoenen pollen en stof gevulde, lucht rond zodat Arjan z'n hooikoortsaanvallen mooi op peil blijven. De snurkgeluiden, dwars door de van behang gemaakte hotelmuren heen van de kamers naast hen, worden gewoon overstemd door hun eigen gesnurk. 

Maar na 12 jaar hebben onze vrienden hierover een soort gelatenheid ontwikkeld of zijn ze murw geraakt. Elk bed wordt beslapen ook al worden ze de volgende ochtend lepeltje lepeltje wakker, zonder morren koud gedoucht en gewassen met hotelzeepjes waarvan de geur die het achterlaat voorkomt dat iedere vlieg het wel uit z'n hoofd laat in de buurt van onze brommervrienden te komen. Kraanwater wordt, ondanks de vele waarschuwingen, gewoon gedronken wat soms resulteert in de alom bekende racekak en eventueel dan wel door het kleine putje van het bidet zou kunnen.

Als er maar een bar is............

Lucas Bolceboos, uw zooverende, reporter tegen wil en dank.