de Big Two in hun natuurlijke habitat.................

Elk jaar gaan er drommen mensen naar de Afrikaanse savannes in de hoop daar de Big Five te mogen bewonderen. Voor diegene die niet weten wat de Big Five zijn, hier een korte uitleg. De Big Five zijn volgens jagers de moeilijkst te schieten wilde dieren en hieronder vallen officieel de leeuw, de luipaard, de neushoorn, de olifant en de waterbuffel. Je zou denken dat de tijger er ook bij zou moeten horen maar dit is niet het geval. Het schijnt dat de tijger zo depressief is dat hij naar de kogel toe komt rennen. De waterbuffel hoort er wel bij maar niet omdat hij zo moeilijk te raken is maar omdat hij terug schiet.
Omdat deze Big Five zo zeldzaam zijn er het merendeel van de mensen die een vermogen neerleggen om in een aftandse Jeep dagenlang door de bloedhete savannes te rijden met als resultaat een paar foto's van een brulkikker en een polivinario volgt hier een tip van Lucas. 
Instappen op centraal op Lijn 9, uitstappen halte 'Artis' plantage Middenlaan, €21,50 entree en binnen 10 minuten staan ze op de kiek. 

Veel minder bekend maar veel zeldzamer is The Big Two. In tegenstelling tot de Big Five, waarvan er meerdere exemplaren zijn, zijn er slechts 2 exemplaren ooit waargenomen. Deze Big Two vind men dan ook niet in Afrika maar zijn elk jaar weer in een ander territorium te vinden. Het voordeel van dit soort is dat ze het vooraf even per mail melden waar ze zich dit jaar zullen bevinden. 
Scheelt een hoop reis- en  verblijfkosten en niet te vergeten, teleurstelling.

Net als de Big Five zijn ook de Big Two altijd op trektocht. In bijna alle gevallen op zoek naar water of in het geval van de Big Two, naar bier. Het bijzondere is dat als ze na uren trekken door de gortdroge en bloedhete Alpen dan eindelijk het bier vinden op de vele terrassen van Menton, ze dit als wildemannen opdrinken. 'Maximaal drinken' is dan het credo want je weet nooit waar en wanneer de vollgende drinkplaats  gevonden gaat worden. 

Ik, Lucas Bolceboos uw meerazende reporter, ben uitverkoren om deze week met de Big Two mee te mogen trekken. Een 7 daagse trektocht in hun natuurlijke habitat op zoek naar drinkplaatsen.
Vandaag ontwaakten ze, als gevolg van het maximale drinken van die avond ervoor, met een hardhouten kop. Na een korte jacht op het ontbijt werd dit snel verorberd in de eetzaal van het hotel. 
De brommers werden gestart evenals de zoektocht naar de volgende drinkplaats. Het zou een urenlange en honderden kilometerslange zoektocht worden. Kriskras slingerend door de prachtige Alpen. Dan weer blafheet, dan weer bokkoud maar steeds gortdroog. 

De Big Two hebben een sterk ontwikkeld reukorgaan. Dit zintuig is in staat om op kilometers afstand de geur van bier waar te nemen. Dus toen na 9 uur trekken deze geur werd opgevangen, werden de eveneens dorstige brommers nog even extra aangespoord. Maar net voordat de drinkplaats werd bereikt toonde de natuurlijke habitat zijn meedogenloosheid. Grote dikke druppels water (en dus geen bier) veranderden in een ware zondvloed en vulden de WATERDICHTE brommerlaarzen van de Big One in een mum van tijd tot aan de rand aan toe. De eeuwenoude trekpaden veranderden in woest kolkende rivieren waar de brommers zich doorheen moesten waden.
Maar na uren ploeteren werd deze uitputtende zoektocht dan toch beloond. Een groot glas bier op het terras deed alles vergeten. 

Vanavond weer maximaal drinken want je weet nooit wanneer je weer een drinkplaats aantreft in de onmetelijk grote en wonderschone natuurlijke habitat van de Big Two.............

Het was mij, Lucas Bolceboos, weer een eer om voor u dit te mogen verslaan.
Tot morgen,

Lucas Bolceboos, uw meerazende reporter