Ouderdom komt met de haren..........

Vorige week is Richard officieel "oud" verklaard en dit is ook officieel bevestigd in het Rotterdamse cafe "de blauwe aap". Oké, eerlijk is eerlijk, op de gevel prijkt het bord " de witte aap" maar dat is een futiliteit na 15 bier. Na 15 bier is namelijk alles blauw.

50 jaren, meedogenloos gekomen zonder medelijden of verzachtende omstandigheden.
Gewoon officiëel OUD! Niks aan te doen en no escape mogelijk.

De anders zo geoliede machine die Richard is bij het inpakken en klaarmaken voor de rit van de dag liep anders of liever gezegd, niet. Reden? Ouderdom en het daarmee gepaard gaande vergeetachtigheid.
Onderbroek? Check, tandenborstel? Check, sokken? Check! ......uhhhhhhh, had ik mijn onderbroek er al ingestopt? 
Het was aandoenlijk om te zien hoe Arjan zijn brommervriend hielp bij het inpakken van zijn brommerkoffertje nadat hij deze voor de derde keer weer leeg had gehaald om te controleren of alles er wel in zat? 
"Hee Ries! Het lichtknopje van de trappenhuisverlichting zit nog altijd hier hoor", riep Arjan zijn vriend toe. "Weliswaar op een onlogische plek maar daar zat hij vorig jaar ook al, weet je nog? Het is in ieder geval zeker niet die rode hendel waarvan je nu staat te trekken. Of je moet willen dat dadelijk het hele hotel ontruimt moet worden vanwege een brandalarm." Gelukkig net op tijd.
"Kijk Ries! De hotelier heeft zijn haar anders zitten als vorig jaar en zijn schoonzoon heeft nieuwe schoenen en weet je nog dat we hier vorig jaar heerlijk hebben gegeten in dat restaurantje hier even verderop?" Hoe heette dat ook al weer? Oh ja! Tinto!"
Ik kijk Richard in zijn ogen en zie .......niets. Er brand licht maar er is niemand thuis. 
Geen enkele herkenning of oh ja erlaubnis. Als een goudvis loopt en rijd hij achter Arjan aan die de ene herinnering na de andere uitbraakt. 
Later op de dag probeert Arjan zijn vriend nog te helpen herinneren dat ze over 23 bochten langs die gevangenis komen waarna ze linksaf moeten om bij dat mooie punt te komen waar we vorig jaar nog gestopt zijn om die mooie foto's te nemen. "Daar kunnen we ook tanken, vult hij nog even aan"
"Weet je nog dat we elkaar hier zijn kwijtgeraakt en dat we elkaar pas uren later weer terugzagen op de eindbestemming?"
Als een aap die kijkt in een kapot roestig horloge, Richard heeft geen idee.

Het oud worden gaat ook gepaard met wat ongemakken en uiterlijke veranderingen die niet altijd even aantrekkelijk of sexy genoemd mogen worden. 
De eens zo krachtige straal ochtendurine, waar menig jong opgroeiend boompje het tegen heeft moeten afleggen, is verworden tot het spreekwoordelijke 'pisstraaltje'. Weldra zal zelfs deze pisstraal overgaan in een laf 'leeglopen bij het ventieltje.
Of neem nou bijvoorbeeld het haar van Richard. Of liever gezegd het ontbreken van zijn haar. Er groeide vroeger een weelderige en wapperende bos krullen op zijn inmiddels kale en glimmende schedel. Ook het haar lijkt te zijn vergeten dat het daar groeide maar probeert uit alle macht deze vergeetachtigheid te compenseren. Vervelend alleen dat het nu heeft besloten om overal te gaan groeien behalve op de daarvoor bedoelde schedel. Op en uit de oren, uit de neus en wenkbrauwen.

Maar ach...... Who care's als je op je oude dag nog altijd met je billenmaat, slapie en je brommermentor 7 dagen op de brommer door de Franse Alpen mag toeren. Arjan sleept zijn vriend er doorheen want ook hij weet dat het bij hem zal komen.....

Ouderdom komt, ook bij hem, ooit met de haren.................

Een welgemeende groet van uw meerazende reporter...........uhhhhhhhh
Oh ja! Ik weet het alweer

Lucas Bolceboos.